Kendimizi sevilebilir hissetmiyorsak ihtiyaç duyulan kişi olmakla yetiniriz. İnsanların bize ihtiyaç duymasını sağlamanın yolu onların sorumluluklarını taşımaktan, işlerini halletmekten, bolca fedakarlık yapmaktan geçer. Değersizlik duygusu ve kendini sevmeme öyle bir duygusal açlık yaratır ki, insan köprüyü geçene kadar olduğunu bile bile, kendini güçlü, iyi ve değerli hissetmek için kendini feda eder. “ihtiyaçları olmasa beni neden sevsinler ki” düşüncesinin davranış bulmuş halidir fedakarlık. Ama bu düşünce, insanın bilincine çıkarabildiği bir düşünce değildir. Kendine bile itiraf edemediğin bu düşüncenin etkisiyle kendini sürekli birilerini kurtarırken bulursun. İhtiyaç duyulan insan, anahtar kişi, vazgeçilemez adam olmanın bedeli ağırdır anlayacağınız. Ödülü de gerçek ve kalıcı sevgi değildir.
Herkese mutlu huzurlu akşamlar. Sevgiyle kalın